Penyeksaan digunakan oleh banyak kerajaan dan negara pada masa dahulu, terutamanya pada Zaman Pertengahan dan sehingga abad ke 18. Penyeksaan dipercayai cara sah untuk mendapatkan keterangan dan pengakuan daripada orang yang disyaki untuk digunakan dalam perbucaraan. Penggunaan penyeksaan ini dianggap tidak betul, kerana orang disyaki akan melakukan apa sahaja dan akan mencipta cerita agar penyeksaan dihentikan. Pasitan terkenal kerana kekejaman penyeksaannya; penyiksaan kehakiman telah dihapuskan di Perancis pada permulaan Revolusi Perancis.

Penyeksaan terus kekal menjadi kaedah popular untuk menindas dalam regim totalitarianisme "Totalitarianism, pengganas dan jenayah terancang. Walaupun dikalangan masyarakat Barat, pihak polis kadang-kala berpaling kepada penyeksaan dan sering disokong oleh ahli politik yang bersimpati.

Pada tahun 2002, di Cologne, Jerman, sejarah penyeksaan politik di balai polis Eigelstein hanya diketahui disebabkan mangsa mati, dan pemeriksaan bedah siasat "post-mortem" menjumpai bukti tersebut. Penyiasatan lanjut mendapati pegawai polis telah menggunakan kekerasan untuk tempoh masa yang agak lama, dan tidak seorangpun mangsa melapurkan penderaan tersebut.

Semasa perang Algeria pada tahun 1955-1962, tentera Perancis menggunakan penyeksaan melawan Barisan Pembebasan Nasional. Paul Aussaresses, seorang jeneral Perancis ketika perang Algeria, mempertahankan penggunaan penyeksaan dalam wawancara pada tahun 2000 dalam akhbar Paris Le Monde. Dalam wawancara dengan majalah berita CBS 60 Minutes, menjawap kepada soalan samaada dia akan menyeksa orang yang disyaki sebagai Al-Qaeda, jawapannya adalah, Pada saya jawapannya adalah jelas. ("It seems to me it's obvious.")

Agen CIA telah mengesahkan secara tidak dikenali (anonymously) kepada akhbar Washington Post pada lapuran bertarikh 26 Disember 2002 bahawa CIA biasa menggunakan teknik soal-siasat yang dikenali sebagai ketegangan dan kesakitan ("stress and duress"), yang didakwa oleh pejuang hak asasi manusia sebagai tindakan penyeksaan, dalam peperangan menentang pengganas yang diketuai oleh Amerika Syarikat. Sumber ini menyatakan bahawa CIA dan kakitangan tentera memukul orang disyaki yang enggan bekerjasama, mengurung mereka dalam ruang kecil, mengikat dengan pita pelekat pada usungan, dan penggunaan pengikat lain yang mengekang tahanan dalam keadaan yang sukar dan menyakitkan untuk tempoh masa yang panjang. Ayat 'seksa ringan' ('torture light') telah dilapurkan dalam media dan telah ditafsirkan sebagai tindakan yang tidak dianggap penyeksaan secara undang-undang tetapi di mana matlamat mereka yang melakukannya adalah sama.

Rencana Post meneruskan bahawa penafian deria, melalui penggunaan penutup kepala dan pelindung mata "goggles" yang dicat, penafian tidur, dan penggunaan ubat penahan sakit secara terhad untuk sekurang-kurangnya seorang tahanan yang ditembak di peha ketika penahanan juga digunakan. Agen tersebut turut menyatakan dalam lapuran bahawa CIA sering menyerahkan orang yang disyaki kepada perkhidmatan perisik asing yang tidak teragak-agak untuk disoal-siasat dengan lebih kasar. Hanya dengan menyerahkan seseorang kepada organisasi atau negara lain di mana dijangkakan penyeksaan akan berlaku dianggap sebagai menyalahi Persidangan Seksa. Akhbar The Post melapurkan bahawa salah seorang pegawai Amerika berkata, "Jika anda tidak melanggar hak kemanusiaan seseorang pada satu masa, anda mungkin tidak menjalankan kerja anda." Kerajaan Amerika Syarikat menafikan bahawa penyeksaan dijalankan di kem tahanan.

United Kingdom telah dikritik kerana menggunakan penyeksaan terhadap IRA yang disyaki pada tahun 1970an. Walaupun sebahagian besarnya adalah psikologi sesetengan kaedah tetap menggunakan ketidakselesaan fizikal, contoh, memaksa tahanan duduk di atas air batu. Pada tahun 1978 Mahkamah Hak Assasi Manusia Eropah "European Court of Human Rights" mendapati tindakan pasukan keselamatan British terhadap beberapa orang disyaki IRA merupakan layanan "tidak berperikemanusiaan" dan "menghina" tetapi tidak dianggap penyeksaan "did not strictly constitute torture".

Israil telah menggunakan penyeksaan seawal sekurang-kurangnya pada tahun 1970s, tetapi hanya pada tahun 1987 Mahkamah Agung Israil membentuk Badan khas "special commission" yang diketuai oleh Hakim bersara Moshe Landau, untuk meneliti kembali kesemua persoalan mengenai penyeksaan. Dalam lapuran mereka, mereka membenarkan penggunaan "tekanan fizikal serdahana". Kumpulan hak asasi manusia B'Tselem menganggarkan bahawa 85% daripada tahanan Palestin diseksa. Kaedah digunakan termasuk penafian tidur berlarutan; penafian penglihatan berlarutan dengan menggunakan penutup mata atau penutup kepala ketat; forced, prolonged maintenance of body positions that grow increasingly painful; dan ancaman lisan dan penghinaan. Selalunya ia diikuti dengan pengurungan dalam ruang sempit, seperti almari; terdedah kepada suhu melampau, seperti bilik sengaja disejukkan; penafian kebersihan dan penggunaan bilik air yang berlarutan; dan layanan buruk, seperti memaksa tahanan untuk makan dan menggunakan jamban serentak. Dipukul juga adalah pekara biasa.

Arab Saudi secara rasminya menganggap penyeksaan sebagai haram di sisi undang-undang Islam; bagaimanapun, is berlaku secara berleluasa.

Penggunaan penyeksaan telah di kritik bukan sahaja atas dasar kemanusiaan, tetapi juga atas dasar maklumat yang didapati biasanya amat tidak tepat dan penggunaan penyeksaan merosakkan badan yang membenarkannya. Mangsa penyeksaan sering melapurkan bahawa tujuan penyeksaan adalah untuk pengakuan paksa selain untuk mendapatkan maklumat.

Untuk menghalang penyiksaan, kebanyakan sistem perundangan mempunyai hak dari menyabit salah diri sendiri (self-incrimination). Amerika Syarikat memasukkan hak ini dalam Perlembagaan Amerika Syarikat Perubahan ke Lima, yang seterusnya menjadi asas kepada amaran Miranda yang diberikan kepada individual apabila mereka ditahan. Tambahan lagi, perlembagaan Amerika Syarikat dengan jelas melarang penggunaan "hukuman kejam dan luar biasa", yang dianggap umum sebagai larangan kepada penggunaan penyiksaan.

Human rights organizations, such as Amnesti Antarabangsa, are actively involved in working to stop the use of torture throughout the world.